Unia Europejska formalnie powstała w 1992 roku. Jej początki sięgają jednak lat 50. XX wieku. Proces formowania struktur był długotrwały, a po drodze doszło do licznych zawirowań, ale też kluczowych zmian, które odcisnęły swoje piętno na obecnym kształcie UE.
Unia Europejska została powołana w 1992 roku. Aby jednak dotrzeć do jej korzeni, musimy cofnąć się do 1951 roku. Pierwsza współpraca międzynarodowa o szerokiej skali rozpoczęła się niedługo po II wojnie światowej.
1951 – Powstanie Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (EWWiS)
W 1951 roku sześć krajów: Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Niemcy Zachodnie oraz Włochy, podpisało Traktat Paryski, tworząc Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (EWWiS). Celem tej inicjatywy było wspólne zarządzanie kluczowymi zasobami – węglem i stalą – które były istotne dla przemysłu zbrojeniowego. EWWiS miała za zadanie zapobiec wybuchowi nowych konfliktów zbrojnych w Europie poprzez gospodarcze powiązanie tych zasobów między krajami, które w przeszłości toczyły ze sobą wojny. Była to pierwsza organizacja międzynarodowa, w której suwerenność częściowo przekazano wspólnym instytucjom. W ten sposób narodził się fundament przyszłej integracji europejskiej. EWWiS była podstawą do stworzenia późniejszych wspólnot europejskich i Unii Europejskiej.
1957 – Traktaty rzymskie i powstanie EWG oraz EURATOM
W 1957 roku sześć państw założycielskich EWWiS podpisało dwa Traktaty Rzymskie. Pierwszy z nich ustanowił Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG), której celem było stworzenie wspólnego rynku i stopniowe eliminowanie barier celnych między krajami członkowskimi. Drugi traktat powołał Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (EURATOM), mającą na celu współpracę w dziedzinie energii jądrowej.
1973 – Pierwsze rozszerzenie EWG
W 1973 roku EWG rozszerzyła się po raz pierwszy, przyjmując trzy nowe kraje: Danię, Irlandię i Wielką Brytanię. Było to znaczące posunięcie, ponieważ po raz pierwszy do wspólnoty dołączyły państwa spoza założycielskiej szóstki. Rozszerzenie oznaczało wzrost gospodarczy oraz nowe perspektywy polityczne dla wspólnoty. Wielka Brytania była szczególnie istotnym członkiem ze względu na swoją silną gospodarkę i pozycję międzynarodową. Jednocześnie Zjednoczone Królestwo od samego początku było członkiem grającym według własnych zasad, czego potwierdzeniem były wydarzenia 50 lat później.
1981 – Grecja przystępuje do EWG
W 1981 roku Grecja została dziesiątym członkiem EWG. Był to pierwszy przypadek, gdy do wspólnoty dołączył kraj z Europy Południowej, co miało duże znaczenie dla stabilizacji regionu.
1986 – Hiszpania i Portugalia dołączają do EWG
W 1986 roku do EWG dołączyły dwa kolejne kraje z Europy Południowej – Hiszpania i Portugalia. Było to ważne rozszerzenie, które objęło dwa kraje, które dopiero co wychodziły z dyktatur i przechodziły transformacje demokratyczne.Rok ten był także ważny ze względu na przyjęcie Jednolitego Aktu Europejskiego, który zapoczątkował reformy instytucji wspólnotowych i wytyczył drogę do stworzenia jednolitego rynku, co miało nastąpić w 1992 roku.
1992 – powstanie Unii Europejskiej
Związek powstał na podstawie traktatu z Maastricht, który podpisano w 1992 roku. Zmieniono przy tym nazwę EWG na Wspólnotę Europejską. Wśród państw założycielskich znaleźli się obecni już członkowie, czyli: Belgia, Francja, Holandia, Niemcy, Luksemburg, Włochy, Dania, Irlandia, Wielka Brytania, Portugalia, Hiszpania oraz Grecja.
Obecnie do Unii Europejskiej należy także polska, a związek ma duży wpływ na nasze życie codzienne. Pomaga między innymi w przestrzeganiu praworządności, a ta ma swoje znaczenie między innymi w świecie bukmacherów. Zestawienie ofert najpopularniejszych operatorów w Polsce znajdziecie na stronie bukmacher Bet.pl.
